Mei 2019
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
24 Mei 2019 | Aruba, Paradera
Hallo allemaal,
Nog maar 43 dagen en ik kan me al inchecken voor mijn vlucht naar Nederland. Over 7 weken zit ik alweer in Nederland. Toevallig heb ik deze week met mijn leerlingen de schooldagen geteld. Nog 28 dagen met onze buitendag en de laatste week erbij. De laatste week komen veel leerlingen alleen nog maar voor hun rapport. De andere dagen blijven ze thuis of ze vliegen al een weekje eerder. Want dat scheelt veel geld.
Na de paasvakantie kreeg ik bezoek. Ik moest wel gewoon werken, dus zij hebben vooral zelf Aruba verkend. In de eerste week had ik een paar voetbalwedstrijden want onze play-offs waren in volle gang.
Wij waren na 4 wedstrijden spelen al zeker van de play offs. Jammer genoeg moest in de laatste wedstrijd een laatste vrouw mij nog ewn gele kaart bezorgen. Op Aruba moet je hard schreeuwen en niet bij britannia voetballen dan krijgt de persoon van Britannia geel. Ik mocht geen risico nemen. Dus ik wilde een bal trappen. Kwam de laatste vrouw met gestrekt been op mijn scheen af. Op het moment dst ze mij raakte, klapte haar enkel dubbel en had ze pijn. Ik kreeg geel. Haar noppen stonden op mijn scheenbeen. Maar protesteren is nog een keer geel. Dus ik heb mijn mond maar gehouden. Wij stonden 3-0 voor en zij waren al uitgeschakeld. In de 93ste minuut wil ik een bal aannemen vanuit de lucht. Op het moment dat ik de bal aanneem, word ik hard op mijn bovenbeen geraakt. De scheids kwam naar me toe en zei: gaat het? Uh nee. Ik kan niet meer spelen. Ik kan mijn been niet eens strekken zonder pijn. Pas toen mijn trainer scheldend eraan kwam en wees naar de noppen oo mijn bovenbeen kreeg de laatste vrouw geel. Inmiddels ben ik 2 weken verder en is het nog maar iets blauw. Mijn spier is nog behoorlijk gevoelig en er zit ook nog steeds een behoorlijke knoop in. Dus ik heb een klachtenbrief naar de voetbalbond gestuurd. Maar geen reactie gehad. Ik ben op vrijdag getrapt en op woensdag was de eerste finale en op vrijdag de ronde van Aruba. Dus ik was zo ontzettend boos. De tegenstander heeft nog geen sorry gezegd.
Gelukkig kon mijn trainer masseren en heb ik toch kunnen spelen (niet 100% maar ja) en heb ik de ronde van Aruba kunnen rennen. Eel beide met een beetje pijnstillers en spray. Want mijn spier was wel te voelen.
Vrijdag 17 mei was de Ronde van Aruba in totaal 72 km. Woensdag bleek een van onze teamleden toch niet te kunnen lopen, dus hebben we nog een jongen kunnen regelen. Daardoor werden we wel een mannenteam. Maar liever dat dan niet lopen.
Wij begonnen om 21.19. De run ging sneller en beter dan verwacht. Rond 2 uur haalde ik zelfs nog een team met vrienden in, die een uur eerder waren gestart als ons en dezelfde tijdsduur hadden doorgegeven. Om 4.20 kwamen wij over de finish. We hadden ingezet op 8 uur en hebben het op 1 minuut na in het 7 uur gered. Het was zo gaaf. De ronde wordt georganiseerd door de korps mariniers. Je kunt je opgeven als single, duo of als team van 4.
Wij vonden 18 km per persoon wel genoeg. Je begint met het hele team bij de start. Na 200 meter staat de pick-up van jouw team op je te wachten met de coach en driver. De eerste loper rent door de anderen gaan in de pick up. De pick-up rijdt achter de loper. Zodat de licht heeft. Wanneer een loper iemand inhaalt moet de pick-up er okk langs. Na 8 km wissel je van loper. De ene loper geeft de enkelband aan de volgende. En nummer 2 loopt. Daarna nummer 3 en nummer 4. Op sommige plekken kun je niet inhalen met een auto. Dus dan moet de loper het even alleen doen met een zaklampje. Na nummer 4 start nummer 1 met zijn 2de etappe, nummer 2, 3 en 4.. De laatste kilometer rent het hele team samen naar en over de finish. En daarna kun je naar huis en slapen. Bij de ronde ren je echt een rondje om Aruba. Het wad een geweldige ervaring. En hopelijk ren ik volgend jaar weer mee.
Inmiddels hebben wij de finale ook gespeeld en wel 3x.
Want de eerste keer bleef het 0-0. De tweede finale stonden wij 3-0 achter. En is het in de blessuretijd nog 3-3 geworden. Wel grappig, want het bord van campeon damas was al halverwege het veld. En toen konden ze weer terug lopen. De finale was de zondag na de ronde. Wij hadden met 3 teamleden van voetbal gelopen. En 1.5 herstel was voor mij echt te weinig. Ik heb de 2de finale ook maar 55 minuten gespeeld. Ik was kapot en had zoveel pijn in mijn benen. Dus 's avonds gelijk een ijsbad genomen bij een teamgenoot. En de avond erna op voetbal. Die op voetbal was wel echt heel koud. Maar het had geholpen, want dinsdag werd ik wakker zonder zere spieren.
En de laatste wedstrijd hebben we afgelopen woensdag gespeeld 3-2 winst. En dat hebben we ook dit jaar weer goed gevierd. Eerst werden we op het podium gehuldigd. Kregwn onze medaille en de beker. De hele wedstrijd werd ook live uitgezonden op de Arubaanse televisie en via facebook. Super officieel hier. De rode lopen lag klaar. De vlaggen waren gehesen. Er was iemand die live het Arubaanse volkslied zong. De basisspelers werden met voor- en achternaam opgenoemd. En de fotografen zaten aan de kant al klaar voor de actiefoto's.
Na de huldiging hebben we een snelle douche genomen, want buiten stond ons publiek ons op te wachten. De helft van het team ging op de pick-up mee. De andere helft in een auto met Alarm lichten aan en de hand op de toeter. En in een lange optocht gingen we schreeuwend en toeterend naar ons sportterrein. Daar zijn we tot een uur of 1 gebleven. Daarna ben ik met ewn paar teamgenoten naar een café gegaan. Om half 4 ben ik maar afgehaakt, want ik moest 3 uur later weer fris en fruitog naast mijn bed staan. Dus donderdagmorgen stond ik weer fris en fruitig voor de klas met mijn medialle. Een van leeringen was samen met zijn moeder wezen kijken. Dus hij had s morgens de andere leerlingen even ingelicht. Donderdagavond sliep ik ongeveer gelijk met de mensen in Nederland. Want om 17 uur had ik mijn bed alvast opgezocht.
Dit weekend ga ik uit eten met mijn ex-buurvrouw uit Nederland, die is hier op vakantie. Misschien nog even hardlopen, want volgende week doe ik mee met een run. En zondag spewl ik nog een toernooi van beachtennis.
Oh ja! En morgen gaan we een handtekening zetten voor een huurhuis voor volgens schooljaar. Ik ga samen met een Amerikaanse leerkracht wonen. In Noord, dichtbij de high rise. Een ideale locatie en dicht bij de stranden. Dua na de vakantie ga ik ook gelijk verhuizen.
Nog maar 43 dagen en ik kan me al inchecken voor mijn vlucht naar Nederland. Over 7 weken zit ik alweer in Nederland. Toevallig heb ik deze week met mijn leerlingen de schooldagen geteld. Nog 28 dagen met onze buitendag en de laatste week erbij. De laatste week komen veel leerlingen alleen nog maar voor hun rapport. De andere dagen blijven ze thuis of ze vliegen al een weekje eerder. Want dat scheelt veel geld.
Na de paasvakantie kreeg ik bezoek. Ik moest wel gewoon werken, dus zij hebben vooral zelf Aruba verkend. In de eerste week had ik een paar voetbalwedstrijden want onze play-offs waren in volle gang.
Wij waren na 4 wedstrijden spelen al zeker van de play offs. Jammer genoeg moest in de laatste wedstrijd een laatste vrouw mij nog ewn gele kaart bezorgen. Op Aruba moet je hard schreeuwen en niet bij britannia voetballen dan krijgt de persoon van Britannia geel. Ik mocht geen risico nemen. Dus ik wilde een bal trappen. Kwam de laatste vrouw met gestrekt been op mijn scheen af. Op het moment dst ze mij raakte, klapte haar enkel dubbel en had ze pijn. Ik kreeg geel. Haar noppen stonden op mijn scheenbeen. Maar protesteren is nog een keer geel. Dus ik heb mijn mond maar gehouden. Wij stonden 3-0 voor en zij waren al uitgeschakeld. In de 93ste minuut wil ik een bal aannemen vanuit de lucht. Op het moment dat ik de bal aanneem, word ik hard op mijn bovenbeen geraakt. De scheids kwam naar me toe en zei: gaat het? Uh nee. Ik kan niet meer spelen. Ik kan mijn been niet eens strekken zonder pijn. Pas toen mijn trainer scheldend eraan kwam en wees naar de noppen oo mijn bovenbeen kreeg de laatste vrouw geel. Inmiddels ben ik 2 weken verder en is het nog maar iets blauw. Mijn spier is nog behoorlijk gevoelig en er zit ook nog steeds een behoorlijke knoop in. Dus ik heb een klachtenbrief naar de voetbalbond gestuurd. Maar geen reactie gehad. Ik ben op vrijdag getrapt en op woensdag was de eerste finale en op vrijdag de ronde van Aruba. Dus ik was zo ontzettend boos. De tegenstander heeft nog geen sorry gezegd.
Gelukkig kon mijn trainer masseren en heb ik toch kunnen spelen (niet 100% maar ja) en heb ik de ronde van Aruba kunnen rennen. Eel beide met een beetje pijnstillers en spray. Want mijn spier was wel te voelen.
Vrijdag 17 mei was de Ronde van Aruba in totaal 72 km. Woensdag bleek een van onze teamleden toch niet te kunnen lopen, dus hebben we nog een jongen kunnen regelen. Daardoor werden we wel een mannenteam. Maar liever dat dan niet lopen.
Wij begonnen om 21.19. De run ging sneller en beter dan verwacht. Rond 2 uur haalde ik zelfs nog een team met vrienden in, die een uur eerder waren gestart als ons en dezelfde tijdsduur hadden doorgegeven. Om 4.20 kwamen wij over de finish. We hadden ingezet op 8 uur en hebben het op 1 minuut na in het 7 uur gered. Het was zo gaaf. De ronde wordt georganiseerd door de korps mariniers. Je kunt je opgeven als single, duo of als team van 4.
Wij vonden 18 km per persoon wel genoeg. Je begint met het hele team bij de start. Na 200 meter staat de pick-up van jouw team op je te wachten met de coach en driver. De eerste loper rent door de anderen gaan in de pick up. De pick-up rijdt achter de loper. Zodat de licht heeft. Wanneer een loper iemand inhaalt moet de pick-up er okk langs. Na 8 km wissel je van loper. De ene loper geeft de enkelband aan de volgende. En nummer 2 loopt. Daarna nummer 3 en nummer 4. Op sommige plekken kun je niet inhalen met een auto. Dus dan moet de loper het even alleen doen met een zaklampje. Na nummer 4 start nummer 1 met zijn 2de etappe, nummer 2, 3 en 4.. De laatste kilometer rent het hele team samen naar en over de finish. En daarna kun je naar huis en slapen. Bij de ronde ren je echt een rondje om Aruba. Het wad een geweldige ervaring. En hopelijk ren ik volgend jaar weer mee.
Inmiddels hebben wij de finale ook gespeeld en wel 3x.
Want de eerste keer bleef het 0-0. De tweede finale stonden wij 3-0 achter. En is het in de blessuretijd nog 3-3 geworden. Wel grappig, want het bord van campeon damas was al halverwege het veld. En toen konden ze weer terug lopen. De finale was de zondag na de ronde. Wij hadden met 3 teamleden van voetbal gelopen. En 1.5 herstel was voor mij echt te weinig. Ik heb de 2de finale ook maar 55 minuten gespeeld. Ik was kapot en had zoveel pijn in mijn benen. Dus 's avonds gelijk een ijsbad genomen bij een teamgenoot. En de avond erna op voetbal. Die op voetbal was wel echt heel koud. Maar het had geholpen, want dinsdag werd ik wakker zonder zere spieren.
En de laatste wedstrijd hebben we afgelopen woensdag gespeeld 3-2 winst. En dat hebben we ook dit jaar weer goed gevierd. Eerst werden we op het podium gehuldigd. Kregwn onze medaille en de beker. De hele wedstrijd werd ook live uitgezonden op de Arubaanse televisie en via facebook. Super officieel hier. De rode lopen lag klaar. De vlaggen waren gehesen. Er was iemand die live het Arubaanse volkslied zong. De basisspelers werden met voor- en achternaam opgenoemd. En de fotografen zaten aan de kant al klaar voor de actiefoto's.
Na de huldiging hebben we een snelle douche genomen, want buiten stond ons publiek ons op te wachten. De helft van het team ging op de pick-up mee. De andere helft in een auto met Alarm lichten aan en de hand op de toeter. En in een lange optocht gingen we schreeuwend en toeterend naar ons sportterrein. Daar zijn we tot een uur of 1 gebleven. Daarna ben ik met ewn paar teamgenoten naar een café gegaan. Om half 4 ben ik maar afgehaakt, want ik moest 3 uur later weer fris en fruitog naast mijn bed staan. Dus donderdagmorgen stond ik weer fris en fruitig voor de klas met mijn medialle. Een van leeringen was samen met zijn moeder wezen kijken. Dus hij had s morgens de andere leerlingen even ingelicht. Donderdagavond sliep ik ongeveer gelijk met de mensen in Nederland. Want om 17 uur had ik mijn bed alvast opgezocht.
Dit weekend ga ik uit eten met mijn ex-buurvrouw uit Nederland, die is hier op vakantie. Misschien nog even hardlopen, want volgende week doe ik mee met een run. En zondag spewl ik nog een toernooi van beachtennis.
Oh ja! En morgen gaan we een handtekening zetten voor een huurhuis voor volgens schooljaar. Ik ga samen met een Amerikaanse leerkracht wonen. In Noord, dichtbij de high rise. Een ideale locatie en dicht bij de stranden. Dua na de vakantie ga ik ook gelijk verhuizen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
